Fietsend naar Cap Fréhel

Voordat we naar Cap Fréhel rijden, maken we een tussenstop in Saint-Cast le Guildo. Dit is met recht één van de mooiste gratis camperplaatsen waar we ooit hebben gestaan. Hier raken we nauwelijks uitgekeken, want eb en vloed zorgen voortdurend voor een ander schouwspel. Elk moment van de dag is het indrukwekkende panorama anders.

Dat het getij hier heer en meester is, weten we nog van de tijd dat we met de NOMAS langs de Normandische kust voeren. Hier, aan de noordkust van Bretagne, is het verval zelfs nog groter. Als het grootste deel van de baai is drooggevallen, komen de mosselvelden tevoorschijn. Waar een paar uur eerder de zeilboten voeren, rijden nu de tractoren en de amfibie-voertuigen.

Na twee etmalen en een stevige strandwandeling vertrekken we naar de volgende stop: Plévenon. In een stevige tegenwind fietsen we vanaf de camperplaats naar Cap Fréhel. Ons traject voert door een kaal, golvend heidelandschap. Na een pittige tocht zien we in de verte de imposante vuurtoren. Die staat op een plek die in alle opzichten tot de verbeelding spreekt. Net als het kasteel dat we een paar kilometer verder ontwaren.

Vanaf de gratis camperplek is het ongeveer vijf kilometer naar de kaap. Daar, op de drukbezochte parkeerplaats, stallen we onze fietsen. Vandaar voert een slingerend pad naar de vuurtoren van Cap Fréhel. Die staat op een klif, zeventig meter boven de kolkende zee. Hier beuken al eeuwenlang de golven tegen de rotsen en regeert de wind. Zelfs op deze zonnige dag is het hier winderig, woest en wild.

Het imposante gebouw met de markante, 32 meter hoge toren markeert een belangrijk punt voor de scheepvaart langs de noordelijke kustlijn van Bretagne. Nadat in de Tweede Wereldoorlog de vorige vuurtoren (gebouwd in 1650 door generaal Vauban in opdracht van koning Lodewijk XIV) werd vernietigd, verrees in 1950 de huidige vuurtoren. Er staat nog een ruïne die herinnert aan die verwoesting. Voor de ingewijden: het licht heeft een bereik van ongeveer 100 kilometer. Daarmee is het een van de krachtigste vuurtorens van Frankrijk.

Vuurtoren Cap Fréhel

In de beschutting van de overblijfselen van de oude vuurtoren eten we een broodje en kijken we uit over de zee. Alken en meeuwen laten zich meevoeren op de wind. Als je hier zit, is het niet moeilijk voor te stellen dat de vuurtoren van Cap Fréhel een begrip is onder de zeelieden die langs de ruige Bretonse kust varen. Sterke stroming, indrukwekkende getijden en een bijna onophoudelijke blazende wind geven deze plek een eigen karakter.

In de weekends is de vuurtoren toegankelijk voor het publiek. Dat kan de smalle wenteltrap beklimmen. Boven worden de bezoekers beloond met een panoramisch uitzicht over de Smaragdkust. Helaas is de toren vandaag gesloten, dus een klim naar de top zit er niet in. Bij helder weer zijn zelfs het nabijgelegen eiland Île de Bréhat en de stad Saint-Malo te zien. Het omliggende natuurgebied met de uitgestrekte heidevelden biedt samen met de altijd in beweging zijnde zee een beeld dat op het netvlies blijft hangen.

Onneembaar Fort La Latte

Nu we hier toch zijn, willen we ook het befaamde Fort La Latte bezoeken. Deze versterkte burcht uit de 14e eeuw ligt een paar kilometer verder aan de kust. Vanaf Cap Fréhel loopt er een wandelpad naartoe, maar wij besluiten de fiets te pakken.

Door de eeuwen heen speelde het fort speelde een rol in de verdediging van de kust tegen aanvallen vanuit zee. Met een ophaalbrug, zoals hoort bij een echt kasteel, is Fort La Latte verbonden met het vasteland. Dikke muren omringen een binnenplaats, een donjon en verschillende bijgebouwen. Dit alles samen met de strategische ligging maakten het fort in vroeger tijden vrijwel onneembaar.

Tegen betaling kun je het fort – het is privébezit – bezoeken. Natuurlijk is het interessant om de militaire architectuur van het bouwwerk te verkennen. En een indruk krijgen van de onderkomens van de soldaten en andere bewoners die hier destijds leefden. Wij kiezen er voor om van enige afstand naar Fort La Latte te kijken. Ook omdat de tijd een beetje begint te dringen en we nog een stevige fietstocht voor de boeg hebben die niet soepel verloopt. Daarover straks meer.

Camperplaats in Plévenon

De combinatie van Cap Fréhel en Fort La Latte maakt de gratis camperplaats in Plévenon tot een populaire bestemming. Toen wij er in de tweede helft van september waren, stroomde het aan het einde van de dag aardig vol. Tijdig aankomen is dus aan te raden.

Voor degenen die van wandelen – er zijn tal van oude militaire paden – en fietsen houden is dit een uitstekende uitvalsbasis om mooie tochten te maken door het fascinerende landschap met zijn heidevelden en steile kliffen. Het ruige karakter van de omgeving, de vuurtoren en het fort scheppen een beeld van de eeuwenlange strijd tussen natuurkrachten en menselijke bouwkunst.

Camperplaats Saint-Cast le Guildo

In de aanhef schreven we het al, de camperplaats in Saint-Cast le Guildo is één van de mooisten waar we ooit zijn geweest. Hier staan we hoog boven de baai die bij laagwater volledig droogvalt. Als de vloed zijn hoogtepunt nadert, varen hier zeil- en motorboten, bij eb rijden er de tractoren. ’s Avonds verlicht een volle maan de baai.

Onverwachte wending

Eigenlijk willen we de Bretonse kust verder verkennen, maar een technisch probleem dwingt ons de plannen bij te stellen. Samengevat: we wenden de steven en rijden terug naar Nederland. Reden: één van onze fietsen is defect en die kan alleen bij de leverancier in Boskoop worden gemaakt. Dit betekent een terugtocht van ruim achthonderd kilometer. Ach, het leidt ook weer tot nieuwe ontdekkingen. Daarover meer in onze volgende bijdragen aan het NOMAS reisjournaal.